اثر تمرین مقاومتی غیرخطی و استقامتی تناوبی شدید بر بر سطوح استراحتی سایتوکاینها در مردان چاق غیرفعال

تمرین ورزشی منظم به عنوان یک استراتژی مهم برای کاهش التهاب مزمن پذیرفته شده است. اما هنوز مشخص نشده است که چه نوع تمرینی مناسب تر است. هـدف از پژوهش حاضر مقایسـه اثر تمرین استقامتی تناوبی شدید و مقاومتی غیرخطی بر غلظت سرمی سایتوکاین ها (اینترلوکین-6، 10، 17 و 20) در مردان چاق است. آزمودنی ها ابتدا بر اساس سن و درصد چربی بدن یکسان سازی شدند و سپس به صورت تصادفی در گروه های تمرین مقاومتی غیرخطی (با میانگین سن 2/5 ± 4/40 سال، 12 نفر)، تمرین تناوبی استقامتی شدید (با میانگین سن 7/3 ± 6/39 سال، 12 نفر) و کنترل (با میانگین سن 1/4 ± 9/38 سال، 10 نفر) قرار گرفتند. نمونه ی خون از آزمودنی ها در حالت ناشتا پیش و پس از 12 هفته تمرین گرفته شد. غلظت اینترلوکین-6، 10، 17 و 20 با روش الایزا اندازه گیری شد. گروه های تمرین سه جلسه در هفته برای مدت 12 هفته تمرین اجرا کردند، در حالی که آزمودنی ها در گروه کنترل سبک زندگی غیرفعال خود را حفظ کردند. برنامه ی گروه تمرین مقاومتی غیرخطی با تاکید بر استقامت عضلانی بود که شامل تمرین با وزنه در شدت های مختلف (10 حرکت، یک نوبت ? 20 تکرار، 40 درصد یک تکراربیشینه برای هفت جلسه.، 11، 2 ? 15، 60% برای 12 جلسه.، 10، 3 ?10، 75% برای 10 جلسه.، 10، 4 ? 3، 90% برای 6 جلسه و 5، 4 ? 2، 95% برای یک جلسه). برنامه ی گروه تمرین استقامتی تناوبی شدید شامل چهار وهله ی چهار دقیقه ای دویدن بر روی نوارگردان با شدت 80 تا 90 درصد حداکثر ضربان قلب و سه دقیقه استراحت فعال بین وهله ها بود. نتایج نشان داد که پس از 12 هفته تمرین، تغییر معناداری در غلظت سرمی سایتوکاین ها در هر دو گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد (05/0 > p). در این مطالعه مشخص شد که غلظت اولیه سایتوکاین ها بر اساس مقادیر ارائه شده توسط شرکت سازنده کیت ها برای افراد سالم و غیرچاق نرمال بوده است. بنابراین، به نظر می رسد که تمرین ورزشی منظم پتانسیل کمتری برای ایجاد تغییرات معناداری در غلظت نرمال سایتوکاین ها دارد.